Laser cladding is een snel groeiende technologie. Het gebeurt door plaatselijke versmelting, met behulp van een laserstraal, van het oppervlak van een te coaten onderdeel en gelijktijdige projectie van poeder in de gesmolten zone. De met deze techniek verkregen coatings hebben de vorm van een nevenschikking van lasrupsen, zijn relatief dik (meestal 0,5-3 mm), dicht en hebben een uitzonderlijke hechting. Veel metaalhoudende materialen (stelliet, inconel, hoogsterkte staalsoorten) en cermet (deze zelfde legeringen met TiC insluitsels, WC) kunnen met deze techniek worden afgezet. De techniek wordt met name gebruikt voor supergelegeerde turbinebladen. Het is gemakkelijker om met deze techniek vrij massieve onderdelen te bewerken, om vervorming door plaatselijke verhitting te voorkomen. Door laser cladding kunnen coatings worden verkregen met een grotere corrosie- en slijtvastheid dan hardchroom. Het is ook een van de weinige technieken waarmee onderdelen kunnen worden geclad (storten van een aanzienlijke dikte en vervolgens bewerken om de afmetingen te herstellen). Tot de beperkingen behoren de moeilijkheid om onderdelen met complexe geometrieën te verwerken, de onmogelijkheid om thermisch gevoelige substraten te coaten en de hoge ruwheid van de afzetting, die in het algemeen een nabehandelingsstap vereist. Er is ook op gewezen dat deze technologie geen afvalwater produceert dat opnieuw moet worden verwerkt.