PVD-technologieën (Physical Vapor Deposition) behoren tot de familie van de vacuümtechnologieën. Het af te zetten materiaal is aanvankelijk aanwezig in de vorm van een vaste bron die vervolgens door middel van argon-ionenbeschieting wordt gesputterd om het materiaal opnieuw op het te coaten onderdeel af te zetten. Er kan een reactief gas in de kamer worden gebracht (O2, N2, C2H2) om de samenstelling van de afzetting te wijzigen. Met deze technologieën kunnen zowel metalen als keramische coatings worden geproduceerd. Met name carbide- en nitridebekledingen zijn zeer gebruikelijk in snijgereedschappen of stansvormen. DLC (diamond-like carbon coating) is een andere familie van coatings met uitstekende tribologische eigenschappen. Deze technologieën zorgen voor uiterst slijtvaste coatings met een hoge oppervlaktekwaliteit na afzetting. Nitridecoatings hebben ook uitstekende antikleefeigenschappen. De afzetsnelheden van deze technologieën zijn laag (orde van grootte: 1μm/uur) en als gevolg daarvan zijn de doeldiktes doorgaans niet groter dan 10 μm. Hoewel zij de corrosiebestendigheid onder bepaalde omstandigheden kunnen verbeteren, bijvoorbeeld bij frettingcorrosie, zijn PVD-coatings van nitriden of carbiden niet bedoeld om corrosiebescherming te bieden. De grootte van de te behandelen onderdelen wordt beperkt door de grootte van de beschikbare ovens of kamers. Gezien de lange verwerkingstijden, is het economisch beter om grote hoeveelheden kleine onderdelen te verwerken dan grote onderdelen. Net als andere "droge" technologieën produceren deze technologieën geen afvalwater en worden er geen toxische reagentia gebruikt.